ایران بریفینگ / اروپاییها در اختلافات خود با ایران پیرامون موشکهای بالستیکی، سیاست منطقهای و تلاشهای تروریستیاش در اروپا از سیاست درنگ پیروی میکنند. در واقع آنها گاهی با ایران روش تشویق را اتخاذ میکنند و گاهی دیگر از روش تهدید استفاده میکنند یا به عبارتی دیگر سیاست «چماق و هویج» را با به کار میبرند، موضع اروپا در برابر موشکهای بالستیک ایران همیشگی و ثابت بودهاست که برنامهٔ موشکی ایران «قابل قبول نیست» و سیاست منطقهای آن نیز خطرناک است.
رهبران اروپایی همواره گفته اند که پیامی که به ایران میدهیم این است که اگر میخواهد در صلح و سازش به سر ببرد باید با تمایل و ارادهٔ خود برای برنامههای موشکیاش حدی بگذارد و سیاست منطقهای خود را از جمله در سوریه، عراق، یمن و لبنان تغییر دهد.
کمیته چهارگانه اروپایی که مسئول مستقیم پروندهٔ ایران در پای بندی به برجام هستند تأکید میکنند که چندین بار موضوعات اساسی سهگانه را به ایران تأکید کردند:
اولین مشکل: «هیجان» بالیستیکی تهران است که آیا فقط برای افزایش تجارب است یا برای به دست آوردن موشکهایی با بُرد، دقت و ویرانگری بیشتر از یک سو و تلاش آن برای صادر کردن آن در منطقه همچون یمن، سوریه و لبنان از سوی دیگر است به اضافهٔ ایجاد پایگاههای ثابت و تولید داخلی آنها.
دومین مشکل: اقدامات سپاه پاسداران و بطور مشخص فعالیتهای نیروی قدس سپاه هست : تهدید رهبران حکومت بسیاری از کشورهای منطقه از طریق ایجاد شبه نظامیان شیعه، آموزش، مسلح کردن و تأمین مالی آنها است که تنها هدف آن تضعیف حکومتهای خاورمیانه ، ضعیف کردن آن از درون و توانایی تأثیر گذاشتن بر تصمیمات آن است همچون اتفاقی که سوریه، لبنان؛ یمن، عراق و غزه میافتد
سومین مشکل: این است که ایران هر بار که به تهدید اسرائیل می پردازد، خود را به حاشیه رانده و تبدیل به کشوری سرکش میشود که نمیتوان با آن مذاکره کرد.
علیرغم خطرات موضوعات یاد شده اما سه کشور اروپایی و اتحادیهٔ اروپا، هدف از مذاکره با ایران، برجام و سعی در دور زدن تحریمهای آمریکا را دو چیز میدانند: پایبند گذاشتن ایران به این توافقنامه و ادامه دادن به نظارت بر برنامهٔ موشکی آن و دور کردن آن از کارهای تحریک آمیزی که ممکن است در را به روی موضوعات مجهول دیگری همچون به وجود آمدن رقابت هستهای در منطقه باز کند.
هدف دوم فراهم کردن شرطهای مذاکرات مجدد پیرامون اختلافات ذکر شده و موقعیت ایران در منطقه است.
مذاکرات دورهای میان گروه چهارگانهٔ اروپا (فرانسه، بریتانیا، آلمان و ایتالیا)، کمیساریای اروپا و ایران در خصوص همهٔ این موضوعات برگزار میشود اما آنچه از گفتههای این منابع هویدا است تاکنون پیشرفت ملموسی در این زمینه حاصل نکردهاند.
بدیهی است تا وقتی که ایران به برجام پایبند باشد و عملیات تحریک آمیز انجام ندهد اروپا به سیاست دوگانهٔ خود ادامه میدهد: دفاع از برجام و کار در جهت ادامهٔ آن و محکوم کردن سیاستهای ایران که اروپا و جامعهٔ جهانی را تهدید میکند.
اما آیا اروپا میتواند این روش پیچیده را تا چه زمانی ادامه دهد؟