انتشار تصاوير تظاهرات گسترده در شهرهاى شمالى و غربى عراق در اعلام همبستگى با مخالفان بشار اسد در کنار خبرهاى رسيده از جنوب عراق مبنى بر تشکيل ارتش حمايت از بشار، زنگ خطر بزرگى را به صدا در آورده است.
اين زنگ خطر نه تنها براى عراقى ها، بلکه براى همه ى مردم خاورميانه به صدا در آمده است. زيرا ارتش مورد نظر با نام “ارتش امام حسين” قرار است عناصر تشکيلات مسلح شيعى عراق از قبيل جيش المهدى، حزب الله عراق، رساليون (مکتبى ها)، سازمان بدر، جُند الامام (سربازان امام) و هسته هاى اهل الحق (منشعب از جيش المهدى) را در خود بگنجاند و آنها را روانه ى سوريه کند.
از سوريها هم که بگذريم، اهالى غرب و شمال عراق اجازه نخواهند داد که چنين نيرويى از مرزهاى کشورشان عبور کنند و آتش فتنه اى را برافروزند که خشک و تر را باهم بسوزاند فقط با اين هدف که يک خاندان و يا حداکثر سردمداران يک حزب بر دمشق مسلط بمانند.
نبرد در سوريه و شکاف در عراق با هدايت آتش از سوى تهران همراه شده است.
روزنامه ى کويتى السياسه در شماره ى امروز چهارشنبه 4-4-2012 خود به نقل از منابع مطلع نزديک به جنبش “حزب الله عراق” به رهبرى عيسى جعفر نوشته است: سپاه قدس، شاخه ى برون مرزى سپاه پاسداران انقلاب اسلامى ايران، به آموزش نظامى شيعيانى پرداخته است که آمادگى دفاع از بشار اسد را دارند.
بسیج یک نیروی صد هزار نفری
طبق اين گزارش سپاه قدس در صدد بسيج يک نيروى 100 هزار نفرى آماده براى جنگهاى خيابانى است. اين نيروى ايرانى به داوطلبان عراقى گفته است که خود را براى مبارزه با “نيروهاى خارجى” آماده کنند.
تلاش سپاه قدس از آغاز سال ميلادى شروع شده و بطور منظم و پيگير ادامه يافته است. اين سپاه، جنگجويان داوطلب عراقى را در بيابانهاى استانهاى ميسان، ديوانيه، سماوه و کوت آموزش رزم چريکى مى دهد.
عراق از زمان سقوط صدام (2003) تا به حال، شاهد فعاليت، نفوذ و قدرت گيرى احزاب و نيروهاى نظامى و شبه نظامى بوده است که بسيارى از آنها در ايران به وجود آمده يا توسط تهران به شدت حمايت شده اند.
حال که عرصه بر رژيم هم پيمان تهران در دمشق تنگ شده است، جمهور ى اسلامى ايران ظاهراً سعى مى کند از آن تاسيسها و حمايت ها به نفع اسد بهره بردارى کند. براى آنان که گفته اند از راه کربلا مى خواهند به قدس برسند، سخت است که دمشق در ميانه ى راه از کنترل خارج شود.
جالب است اين سخن سردار قاسم سليمانى فرمانده سپاه قدس را بياد آوريم که در اواخر ژانويه گذشته در کنفرانس “جوانان و بیداری اسلامی” در تهران گفت: “جنوب لبنان و عراق تحت تاثیر عملکرد و تفکر جمهوری اسلامی هستند.” او حتى ظاهراً مدعى شده بود که ايران مى تواند در اين دو سرزمين دولت اسلامى ايجاد کند.
تشکیل ارتش امام حسین
تشکيل ارتش امام حسين در عراق، با ادامه ى ناآرامى ها در سوريه، مى تواند منطقه را به آتش کشد. فعاليت جديد سپاه قدس که از بالاترين مراکز تصميم گيرى در تهران فرمان مى گيرد، شکاف فرقه اى را فزونتر مى سازد. تازه، در خود عراق نيز شيعيان به دو دسته مخالف و موافق حمايت نظامى از اسد تقسيم شده اند.
کوفى عنان 10 آوريل را روز آتش بس بين نيروهاى وفادار به اسد و مخالفان با وى اعلام کرده است. بعد از آن، اگر طرح دبير کل سابق سازمان ملل پيش رود، مى بايست آزادى تظاهرات برقرار شود و بعد طبعاً مردم سوريه بايد انتخابات آزاد برگزار کنند. اما به قول يک نويسنده ى عرب، نظام سوريه همچون مجريان برنامه هاى طولانى تلويزيون هر بار مى گويد: پس از يک فاصله ى کوتاه تبليغات، برنامه را ادامه خواهيم داد.
آمادگی غرب برای دخالت نظامی
به مسئولان ایرانی گفته شده است که امريکا، فرانسه و بريتانيا خود را براى دخالتى نظامى آماده مى کنند تا به عنوان آخرين راه جلوگيرى از کشتار همه روزه در سوريه اتخاذ گردد. از سويى، تهران بخوبى مى داند که بيش از اين درگيرى مستقيم با دنيا و ما فيها برايش خوشايند نيست. لذا به نظر مى رسد تعادل قوا را با ارسال نيروى عراقى به سوريه به هم بريزد و اين علاوه بر حضور جسته و گريخته ى عناصر امنيتى و نظامى ايرانى در خاک سوريه است .
چه سرنوشتى در انتظار سوريها، عراقى ها و منطقه است. واقعاً کسى نمى داند. هر کشور، نيرو يا مجموعه اى سياست ها و پيش بينى ها و برنامه هايى محتمل براى خود دارد. اما وقتى بازى با آتش از سويى صورت گيرد، چه کسى مى تواند عواقب امور را پيش بينى کند و بخصوص اوضاع را کنترل نمايد؟
آيا تهران حاضر مى شود ضعيف ترين حلقه ى اين بحران يعنى شخص بشار اسد را قربانى آرامش منطقه کند، يا آنکه هم چنان مى خواهد بر طبل “بجنگ تا بجنگيم” بکوبد؟ خبرى که از جنوب عراق آمده است هم مى تواند کفه ى تهران را در مذاکرات سنگين تر کند و هم پرونده ى آن را.
منبع:العربیه