خبرگزاری فارس، نزدیک به محافل امنیتی و نظامی مینویسد که سرورهای همه سایتهای هک شده در تهران است اما آیپی حمله کنندگان به خارج کشور تعلق دارد. فارس افزوده که طبق بررسیهای ابتدایی، نرم افزار پشتیبانی سایت هر سه روزنامه هک شده، مشترک بوده است: «سایتهای هر سه روزنامه مذکور و تعداد دیگری از روزنامههای کشور از همین نرمافزار بهره میبرند و احتمال هک شدن آنها همچنان وجود دارد.»
خبرگزاری ایلنا مینویسد پلیس فتا نیز پیگیری مسئله را بر عهده گرفته است. خبری نیز در کانالهای تلگرامی پیرامون هک شدن سایت فرارو رد و بدل شده؛ اما مسئولان این سایت خبر را تکذیب کردهاند.
صبح یکشنبه ۲۲ بهمن، رئیس تیم امنیت شبکه وزارت ارتباطات، از مردم درخواست کرد که به شایعات و تبلیغات خبری توجه نکنند. او افزود که وزارت ارتباطات گزارشی در خصوص حملات اینترنتی دیگر نداشته و مدیران رسانههایی که مدعی چنین حملاتی میشوند، باید شخصا پاسخگوی ادعای خودشان باشند.
رسانههای داخلی ایران، همگی موضوع هک شدن وبسایتهای یاد شده را پوشش دادهاند اما ابا کردهاند که بنویسند مضمون خبر ساختگی چه بود. هیچ اسکرین شاتی نیز از صفحهبندی و نوع ارائه این خبر در آنها دیده نمیشود. در گزارشهای آنها تنها به عبارت “اخباری جعلی” اشاره شده است.
در این زمینه خبرگزاری تسنیم نیز به نقل از غلامرضا جلالی، رئیس سازمان پدافند غیرعامل ایران، نوشت که این سازمان «هنوز» ارزیابی دقیقی از موضوع ندارد.
آقای جلالی یادآور شد که سایتهای خبرگزاریها و رسانهها جزو مراکز حساس از لحاظ پدافند غیرعامل هستند و باید از امنیت بالایی در حوزه شبکه برخوردار باشند.
گزارشها در مورد تلاش هکرها برای رخنه در برخی وبسایتهای ایرانی در حالی است که در خرداد سال ۹۵ هم گزارشهایی در مورد هک شدن چند وبسایت دولتی ایران، از جمله وبسایتهای مرکز آمار، سازمان ثبت اسناد و املاک، و نیز چند وبسایت متعلق به سفارتخانههای ایران منتشر شد.
در آن زمان پلیس فتا ادعا کرد که این اقدامات از سوی «سه شرکت با محوریت عربستان سعودی» صورت گرفته است، گرچه بعدتر مرکز بررسی جرایم سایبری سپاه پاسداران اعلام کرد که هکر برخی سایتهای دولتی بازداشت شده است.
ایران خود از سال ۲۰۱۲ به این سو در پرونده رخنه به چند بانک آمریکایی، و هک یک سد کوچک در نزدیکی نیویورک، و نیز تلاش برای حمله به حسابهای کاربری مقامهای دولت باراک اوباما مسئول شناخته شده است.
اخیراً نیز گزارشی که توسط بنیاد کارنگی در آمریکا منتشر شد، نشان میدهد که نهادهای امنیتی در ایران، همانند سایر دستگاههای امنیتی در کشورهای سراسر جهان، به طور فزایندهای در زمینه جاسوسی سایبر و حملات تخریبی ورزیده شدهاند. اقداماتی که دامنه آن از مخالفان حکومت ایران در داخل و خارج از کشور، و نهادهای مدنی در ایران، تا سازمانهای دولتی، دفاعی، تجاری و دیپلماتیک در آمریکا، اسرائیل، آلمان و عربستان سعودی را در بر میگیرد.